Erik, gülgiller (Rosaceae) familyasından Prunus cinsinden meyvesi yenen bazı ağaç türlerinin ortak adı.

Türkiye'de Doğu Anadolu'nun yüksek yayla mıntıkası ile, Güneydoğu Anadolu'nun kurak ve çok sıcak bir kısım yerleri hariç, memleketin her tarafından yetişir.

Memleketimizde yetiştirilen çeşitlerin sayısı da iki yüzün üstündedir. Erikler olgunluk zamanlarına, kullanma şekillerine göre çeşitlere ayrılır. Türkiye Milli Bağ-Bahçe Komitesinin memleketimizde yetiştirilmesini tavsiye ettiği çeşitler; Can, Santa Roja, Red Kennen, Climax, Formasa, Reine Claude Violette, Reine Claude Verte, President, Giant, Red Heart, Stanley, Köstendil, Karagöynük, Üryani, D'Agant'tır.

Erik bol miktarda B vitaminleri içermektedir, ayrıca potasyum ve magnezyum minerali açısından da zengin bir meyvedir. 100 gr taze erik; 66 kalori, 17.8 gr karbonhidrat, 299 mg potasyum, 17 mg fosfor, 2 mg sodyum, 18 mg potasyum, 0.5 mg demir, 0.4 mg lif içermektedir. Ayrıca A, B1, B2, B3, B6, C, E vitamininide içermektedir.

Nisan ayı itibari ile Hatay ve Mersin bölgesinde başlar, Ege, Marmara bölgesinde yetiştirilen ürünler çoğalır.

Erik olgunlaşmadan yenmesi uygun olmayan meyvelerin başında gelir. Olgunları ise, idrar söktürücü olduğu, içinde meyve şekeri, selüloz bolca bulunduğu için perhizlilere, kabızlık çekenlere tavsiye edilir. Bu arada, romatizmalılara, tansiyonu yüksek olanlara, damla hastalığı, böbrek iltihabı çekenlere pişmiş olarak verilir. Barsak yumuşatıcı, sürgün ilâcı (müshil) olarak kullanılmak üzere kaynatılırken suya temiz bir bez içinde 5-10 gram kadar sinameki konulması yaygın bir usuldür.

*Mor ve kırmızı eriğin kabuğu kalp ve kanser gibi hastalıklara karşı koruyucudur.