İkiçenekliler sınıfının, Patlıcangiller familyasından otsu bir bitkidir. Anayurdu Güney Amerika’dır (Şili, Peru). Avrupa’ya 1530’lu yıllarda götürüldü ve 18. yüzyılın sonlarında tüm Avrupa ülkelerinde yaygın olarak kullanılan bir besin maddesi oldu. Patates, otsu bir bitkidir. Yumru içinde besin maddesi toplanmış bir gövdedir ve oluşumunda % 20-25 oranında nişasta, % 2 oranında azotlu madde ve yağ bulunur.

Patates ekimi, iklim koşullarına göre mart ya da nisan aylarında yapılır. Topraktan çıkarıldıktan sonra toprak silolar ya da mahzenlerde saklanın patatesler düzgün bir biçimde yerleştirilir ve serin, kuru, ışıksız olmasına dikkat edilir. Sıcak, nemli ya da aydınlık yerlerde bulunan patatesler filizlenir ve “solonin” adı verilen zehirli bir maddenin oluşmasına yol açar.

Patatesin birçok çeşidi vardır: Endüstride kullanılan patatesler (nişasta eldesi için), yem patatesleri (hayvan yemi olarak), sebzecilik patatesler (turfanda, yarı geç, geç), biçimlerine göre patatesler (yuvarlak, yumurta benzeri, uzun), kabuğunun rengine göre patatesler (beyaz, sarı). Bu türlerden en değerli olanı sarı patatestir. Türkiye’de Adapazarı İzmir, Ürgüp, Niğde, Erzurum, Kayseri, Trabzon’da çokça yetiştirilir.

* C ve B vitamini ile fosfor ve potasyumdan zengindir. Hazımsızlığı giderir. Mide rahatsızlıklarında faydalıdır. Kalp üzerinde olumlu etkileri vardır. Nişasta içeriğinden dolayı kan şekerinin hızla yükselmesine sebep olabilir.