Dünyanın neredeyse en çok tüketilen meyvesi olan muz, Kendine öz kokusu olan, tatlı, besleyici, kalınca kabuklu, yumuşak, biraz kavisli ve aşağı yukarı 20 cm. uzunluğundadır. Kavisli olmasının nedeni güneşe doğru büyümesindendir. 50 kg. ağırlığa erişebilen hevenklerde büyürler.

Muzun iç kısmı pişirilerek ya da ham haliyle yenebilir. Bu meyvenin tipik olarak kabuğu ve iç kısmı arasında şerit halinde bulunan bir kısım vardır.

Muz, Milâttan önceki çağlarda Hindistan’ dan Avrupa’ya getirilmiş, oradan da Amerika, Avustralya, daha başka bölgelere yayılmıştır. Bu arada âdi muz, yurdumuza ilk defa bir süs bitkisi olarak 1870’te İskenderiye’ den getirilmiş, bodur muz denilen cinsi de daha sonradan, gene oradan yurda sokulmuştur.

Muz, yurdumuzda güneyde, Akdeniz kıyılarımızda, Dörtyol’la Mersin’in Erdemli, Lamas, Antalya’nın Alanya çevresinde yetiştirilir. «Bodur muz» yeril muzdan daha değerlidir. Bununla beraber en iyi muzlar Anamur’ da yetişir. Türkiye’nin yıllık muz üretimi 1.000 tonu geçer.