Üzüm genel olarak bağda ve asmada olmak üzere iki biçimde yetiştirilir. Üzüm veren bitkiye “asma” ya da “yonca” denir. Üzüm meyvesi salkım halindedir. Taneler kısa bir sapla salkıma bağlıdır. Tanelerin dışı ince bir zarla kaplıdır. İçteki etli kısım tatlı ve suludur. Her tanede birden fazla çekirdek vardır. Bileşiminde organik asit, şeker, tanen, vitamin ve boya maddeleri vardır. Taze meyve halinde ya da kuru üzüm olarak besleyici bir meyvedir. Taze üzümlerin tanelerinin sıkılmasıyla şıra elde edilir. Bu şıra kaynatılarak koyu bir kıvama getirilince pekmez elde edilir, ayrıca üzüm şırası şarap ve sirke yapımında da kullanılır. Üzüm salkımlarının biçimi, büyüklüğü, renk ve cinse göre çeşitleri olduğu gibi çekirdeksiz türleri de vardır. Türkiye’nin üzüm yetiştirici bölgelerin başında Ege Bölgesi, Güney Anadolu, Güneydoğu Anadolu, İç Anadolu, Trakya Bölümü gelir. Türkiye’de üzüm başlıca 4 amaç için yetiştirilir: Sofralık üzüm, şıralık (pekmezlik) üzüm, şaraplık üzüm, kurutmalık üzüm. Bu türlerin başlıca çeşitleri: Ak üzüm, Bornova, misket, çavuş, çekirdeksiz üzüm, deli kara, hamburg miski, horozkarası, iri kara, kadın parmağı, kişniş, kızak, müşküle, narince, razakı, yapıncak, yediverendir.

En iyi cinslerin yetiştirildiği bölge Ege Bölgesi’dir. Yerli sofralık cinslerin başında aydın karası, çekirdeksiz, razakı, tavşan yüreği cinsleri gelir.

*Üzümün; anti-oksidan, anti-aging, kan yapımına yardımcı ve kanserden koruyucu etkileri bilinmektedir. Siyah üzüm kabuğunda bulunan 'Resveratrol' maddesi, anti-kanserojen ve anti-oksidan olma özelliklerini taşımakta ve beyin hücrelerini korumaktadır. Üzümün çekirdeğindeki diğer bir madde olan 'Quersetin' ise, kan yapımına yardımcı olmaktadır. Bu yolla damarların sağlığını da olumlu yönde etkilemektedir.Taze olarak mayıs ayı itibari ile başlar, eylül sonunda biter ve soğuk hava depolarında muhafaza edilir.